تحلیل ساختاری قصه های کتاب گل به صنوبر چه کرد بر اساس نظریه های ولادیمیر پراپ

قصه ها یکی از نخستین و مهم ترین شاهکارهای ادبی انسان هاست که از گذشته های دور مورد توجه بوده است. مردم از قصه ها برای بیان آرمان ها، آرزو ها، سرخوردگی ها و بزرگ و جاودان کردن قهرمانان استفاده می کردند. در قرن بیستم، تلاش های عمده ای برای بررسی ساختار و بافت آثار ادبی صورت گرفت. فرمالیست ها و ساختارگرایان از کسانی بودند که در پی یافتن الگو و نظامی از روابط درون متنی بودند که براساس آن بتوانند به ارزیابی مفاهیم اثر بپردازند. ولادیمیر پراپ باتوجه به نظریات ساختارگرایان، بخشی از قصه های عامیانه را که اصطلاحا قصه ی پریان می نامید، در یک چارچوب جدید مورد تحلیل بررسی قرار داد. نمونه ای از قصه های پریان در کتاب گل به صنوبر چه کرد؟ توسط ابوالقاسم انجوی شیرازی، از جای جای مختلف ایران و از زبان راویان متعددی جمع آوری شده است. این پایان نامه به ارزیابی گزیده ای از این قصه ها براساس دیدگاه پراپ می پردازد و تلاش بر آن است تا با نگاهی دقیق به ساختار این قصه ها، رهیافتی تازه در بررسی قصه های عامیانه ارائه گردد.